Σαβαώθ αρσενικό
- (θρησκεία) μία από τις πολλές προσωνυμίες του Θεού των Εβραίων Γιαχβέ που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, αποδίδεται κατά την έννοια "των Δυνάμεων" (Γιαχβέ Σαβαώθ)
- με την ίδια έννοια αναφέρεται επίσης και στη χριστιανική λειτουργική, παρότι ο Ιησούς Χριστός ουδέποτε έκανε χρήση αυτής της προσωνυμίας για την Αγία Τριάδα.
- * άγιος άγιος Κύριος Σαβαώθ (= Κύριος των Δυνάμεων)
- «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου...
- άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ»
- Στῶμεν καλῶς: https://www.youtube.com/channel/UCfNx_sJ7joDEBNrxFksyxcQ
Ποιός είναι όμως ο "Σαβαώθ";
Ο ΙΕΧΩΒΑΣ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΘΗΛΥΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΩΣ “ΙΑΩ” ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΑΚΧΟ, ΤΟΝ ΣΑΒΑΖΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΑΩΘ.
Talismans - Magical gem: Horus holding two falcons - Σαβαώθ ...
Φυλαχτά - Μαγικός λίθος: Ο Όρος κρατώντας δύο γεράκια - Σαβαώθ ...
Σαβαώθ
- ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΟ - ΣΦΡΑΓΙΔΑ
- ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΟ - ΣΦΡΑΓΙΔΑ
- ΙΕΧΩΒΑ
Όταν διαπίστωσα ότι το μεγαλύτερο μέρος του χριστεπώνυμου πληρώματος της χώρας μας, αγνοεί ότι ο Γιαχβέ ο θεός των Εβραίων είναι ο ίδιος ακριβώς και θεός δικός του, ομολογώ ότι εξεπλάγην τα μέγιστα. Αναλογίστηκα την βαρύτατη ευθύνη των ιερωμένων θεολόγων και κατηχητών, οι οποίοι, όπως φαίνεται, απαξιούν να διδάσκουν στο ποίμνιό τους τόσο πρωταρχικής σημασίας θέματα.
Να γιατί κανείς ορθόδοξος δεν διαβάζει την Παλαιά Διαθήκη, παρ’ όλο που το βιβλίο αυτό τυγχάνει ιερό και θεόπνευστο γι’ αυτόν. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα χρειάστηκε να τους εξηγήσω ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν Εβραίος, αφού κατάγονταν από την γενιά του Δαβίδ.
Σε μιά περίπτωση δε πιάστηκα εντελώς αδιάβαστος, αν και φανατικός μελετητής της Βίβλου, από κάποιον γνώστη του θέματος. Ο άνθρωπος αυτός πρόβαλε το εξής ζήτημα: καλά ο Ιωσήφ ήταν από την γενιά του Δαβίδ. Όμως Γιαχβέ, με τον κρίνο, δεν γονιμοποίησε την Μαρία την μάνα του Χριστού η οποία δεν κατάγονταν από το γένος του Δαβίδ;
Πώς λοιπόν ο Χριστός ήταν από την γενιά του Δαβίδ, όπως τόσες και τόσες προφητείες το προείπαν; Αλήθεια θα αισθανόμουν πολύ υπόχρεος σ’ αυτόν που θα μου έλυνε αυτόν τον γρίφο.
Κι ας μη θεωρηθεί φαρισαϊσμός το ενδιαφέρον μου αυτό, διότι πρόκειται, κατά την γνώμη μου, για υψίστης σημασίας ζήτημα.
Πώς να το πω πιο απλά; Ο Ιωσήφ κατάγεται από την γενιά του Δαβίδ (Ματθ. 1. 1-16). Αλλά να τι παθαίνει ο άνθρωπος αυτός: «πριν ή συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου» (Ματθ. 1. 18), η Μαρία η μητέρα του Χριστού. Ο άνθρωπος δεν ακούμπησε την γυναίκα του. Ήταν αποκλειστική ενέργεια του Αγίου πνεύματος. Επειδή όμως η Αγία τριάδα, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα, είναι μεν τρία πρόσωπα, αλλά ταυτοχρόνως και αδιαίρετα, μπορούμε να πούμε ότι και τα τρία πρόσωπα εξ ίσου ευθύνονται για το «ευρέθη εν γαστρί έχουσα». Όπερ σημαίνει ότι εγγαστρώθη υπ’ αυτών.
Ουδέν αδύνατον για τον θεό και ουδέν επιλήψιμον το από την σοφίαν του απορρέον. Και τοις αγνώστοις και τοις γνωστοίς όπως εν προκειμένω. Κι ερχόμαστε στο καθ’ εαυτού θέμα μας.
Σ’ όλα τα Ευαγγέλια ανεξαιρέτως γράφεται ότι κατά την ώρα της βαπτίσεως του Χριστού, στον Ιορδάνη ποταμό, από το Ιωάννη τον βαπτιστή, ο θεός, παρουσία του Αγίου Πνεύματος «είδει ωσεί περιστεράν» εδήλωσε: «Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα». Χρειάζεται μήπως άλλη μαρτυρία; Μήπως τα Ευαγγέλια δεν είναι θεόπνευστα. Μήπως αναφέρουν και κανένα ψέμα; Μη γένοιτο.
Ας αναφέρουμε δε και μιά μαρτυρία , από την πλευρά του Χριστού για τον πατέρα του, αυτόν τον ίδιο θεό των Ιουδαίων. Συνομιλεί ο Χριστός με κάποιους Ιουδαίους κι αυτοί του λένε: «Εμείς δεν έγενηθήκαμε από πορνεία, έναν πατέρα έχουμε τον θεό». Τότε ο Χριστός τους είπε: «Εάν ο θεός ήτο πατέρας σας, θα με αγαπούσατε, διότι εγώ από τον θεόν εβγήκα και ήλθα εδώ. Δεν ήλθα από τον εαυτό μου αλλ’ εκείνος με έστειλε…» (Ιωάνν. 8. 41).
Ο δε Απόστολος Παύλος, στις πράξεις των Αποστόλων και στις επιστολές του, εκατοντάδες φορές εξηγεί πώς ο θεός των Εβραίων Γιαχβέ είναι ο πατέρας του Ιησού.
Όταν λοιπόν δεκάδες εκατοντάδων μαρτυρίες υπάρχουν εντός της Βίβλου για την πολύπλοκη, για να λέμε όλη την αλήθεια, σχέση του Ιησού με τον Γιαχβέ, νομίζουμε ότι δικαίως απορούμε με την άγνοια των σημερινών χριστιανών πάνω στο θέμα αυτό.
Είπαμε πολύπλοκη σχέση. Πράγματι είναι λογικό να μπερδεύεται κανείς με το δίκιο του. Κι ακόμα περισσότερο αν βάλλει στο παιχνίδι και το Άγιο Πνεύμα. Ο Γιαχβέ είναι ο θεός για τους Εβραίους. Κανείς άλλος. Τελεία και παύλα. Ο Χριστός είναι θεός για τους χριστιανούς αλλά κι ο Γιαχβέ είναι θεός τους, μαζί με το Άγιο πνεύμα. Είναι τρία πρόσωπα αλλά ταυτοχρόνως και αδιαίρετα! Τέλος πάντων οι θεολόγοι είναι λέει σε θέση να τα εξηγούν όλ’ αυτά πολύ ξεκάθαρα. Μάλλον εγώ που δεν μπορώ να τα καταλάβω αυτά τα πράγματα φαίνεται ότι είμαι χοντροκέφαλος. Και μαζί με μένα κι ένα σωρό άλλοι.
Υπάρχει βεβαίως και το ζήτημα ότι αυτά τα ακαταλαβίστικα δεν τα αναγνωρίζουν και οι Εβραίοι, οι οποίοι δεν δέχονται την Καινή Διαθήκη και φυσικά ούτε τον Χριστό. Απ’ ό,τι δε φαίνεται ξεκάθαρα, ένας τουλάχιστον λόγος είναι αυτός που του απηύθυναν λέγοντάς του ότι «εμείς δεν εγεννηθήκαμε από πορνεία». Μ’ άλλα λόγια οι άνθρωποι αυτοί αμφισβητούσαν τις ικανότητες του κρίνου. Δικαίωμά τους στο κάτω κάτω της γραφής.
Τέλος πάντων είτε αρέσει σε κάποιου είτε δεν αρέσει ο θεός της ορθοδοξίας ο Πατήρ και ο θεός των Εβραίων ο Γιαχβέ είναι ένας και ο αυτός. Και στην τάξη των ορθόδοξων ακόμα πραγμάτων ο Γιαχβέ κατέχει, όπως και να το κάνουμε, την πρωτοκαθεδρία αφού αυτός είναι ο πατέρας του Χριστού, όπως ο ίδιος ο Χριστός τόσες και τόσες φορές το αναφέρει μέσα στα Ευαγγέλια. Εξ άλλου αναφέρεται σαφώς και κατηγορηματικώς και στο σύμβολο της ορθοδόξου πίστεως: «και εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν τον υιόν του θεού..».
Προσωπικώς διαπίστωσα ότι οι σημερινοί νέοι αγνοούν παντελώς την εβραϊκή καταγωγή του Χριστού, παρ’ όλα τα «εν Βηθλεέμ τη πόλη», τα «εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου κύριε» και όλες τις ατέλειωτες αναφορές των Ευαγγελίων σε αποκλειστικά Ιουδαϊκές ιστορίες.
Φαίνεται πως η ορθοδοξία βρήκε τρόπο να αποδυναμώσει την αίσθηση αυτή της Εβραϊκής της καταγωγής απέναντι στους πιστούς της, αντιλαμβανόμενη μάλλον την βαθιά και αξερίζωτη αγάπη των Ελλήνων προς τα πάτριά τους. Οψόμεθα μέχρι πότε.
Σε μιά περίπτωση δε πιάστηκα εντελώς αδιάβαστος, αν και φανατικός μελετητής της Βίβλου, από κάποιον γνώστη του θέματος. Ο άνθρωπος αυτός πρόβαλε το εξής ζήτημα: καλά ο Ιωσήφ ήταν από την γενιά του Δαβίδ. Όμως Γιαχβέ, με τον κρίνο, δεν γονιμοποίησε την Μαρία την μάνα του Χριστού η οποία δεν κατάγονταν από το γένος του Δαβίδ;
Πώς λοιπόν ο Χριστός ήταν από την γενιά του Δαβίδ, όπως τόσες και τόσες προφητείες το προείπαν; Αλήθεια θα αισθανόμουν πολύ υπόχρεος σ’ αυτόν που θα μου έλυνε αυτόν τον γρίφο.
Κι ας μη θεωρηθεί φαρισαϊσμός το ενδιαφέρον μου αυτό, διότι πρόκειται, κατά την γνώμη μου, για υψίστης σημασίας ζήτημα.
Πώς να το πω πιο απλά; Ο Ιωσήφ κατάγεται από την γενιά του Δαβίδ (Ματθ. 1. 1-16). Αλλά να τι παθαίνει ο άνθρωπος αυτός: «πριν ή συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου» (Ματθ. 1. 18), η Μαρία η μητέρα του Χριστού. Ο άνθρωπος δεν ακούμπησε την γυναίκα του. Ήταν αποκλειστική ενέργεια του Αγίου πνεύματος. Επειδή όμως η Αγία τριάδα, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα, είναι μεν τρία πρόσωπα, αλλά ταυτοχρόνως και αδιαίρετα, μπορούμε να πούμε ότι και τα τρία πρόσωπα εξ ίσου ευθύνονται για το «ευρέθη εν γαστρί έχουσα». Όπερ σημαίνει ότι εγγαστρώθη υπ’ αυτών.
Ουδέν αδύνατον για τον θεό και ουδέν επιλήψιμον το από την σοφίαν του απορρέον. Και τοις αγνώστοις και τοις γνωστοίς όπως εν προκειμένω. Κι ερχόμαστε στο καθ’ εαυτού θέμα μας.
Σ’ όλα τα Ευαγγέλια ανεξαιρέτως γράφεται ότι κατά την ώρα της βαπτίσεως του Χριστού, στον Ιορδάνη ποταμό, από το Ιωάννη τον βαπτιστή, ο θεός, παρουσία του Αγίου Πνεύματος «είδει ωσεί περιστεράν» εδήλωσε: «Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα». Χρειάζεται μήπως άλλη μαρτυρία; Μήπως τα Ευαγγέλια δεν είναι θεόπνευστα. Μήπως αναφέρουν και κανένα ψέμα; Μη γένοιτο.
Ας αναφέρουμε δε και μιά μαρτυρία , από την πλευρά του Χριστού για τον πατέρα του, αυτόν τον ίδιο θεό των Ιουδαίων. Συνομιλεί ο Χριστός με κάποιους Ιουδαίους κι αυτοί του λένε: «Εμείς δεν έγενηθήκαμε από πορνεία, έναν πατέρα έχουμε τον θεό». Τότε ο Χριστός τους είπε: «Εάν ο θεός ήτο πατέρας σας, θα με αγαπούσατε, διότι εγώ από τον θεόν εβγήκα και ήλθα εδώ. Δεν ήλθα από τον εαυτό μου αλλ’ εκείνος με έστειλε…» (Ιωάνν. 8. 41).
Ο δε Απόστολος Παύλος, στις πράξεις των Αποστόλων και στις επιστολές του, εκατοντάδες φορές εξηγεί πώς ο θεός των Εβραίων Γιαχβέ είναι ο πατέρας του Ιησού.
Όταν λοιπόν δεκάδες εκατοντάδων μαρτυρίες υπάρχουν εντός της Βίβλου για την πολύπλοκη, για να λέμε όλη την αλήθεια, σχέση του Ιησού με τον Γιαχβέ, νομίζουμε ότι δικαίως απορούμε με την άγνοια των σημερινών χριστιανών πάνω στο θέμα αυτό.
Είπαμε πολύπλοκη σχέση. Πράγματι είναι λογικό να μπερδεύεται κανείς με το δίκιο του. Κι ακόμα περισσότερο αν βάλλει στο παιχνίδι και το Άγιο Πνεύμα. Ο Γιαχβέ είναι ο θεός για τους Εβραίους. Κανείς άλλος. Τελεία και παύλα. Ο Χριστός είναι θεός για τους χριστιανούς αλλά κι ο Γιαχβέ είναι θεός τους, μαζί με το Άγιο πνεύμα. Είναι τρία πρόσωπα αλλά ταυτοχρόνως και αδιαίρετα! Τέλος πάντων οι θεολόγοι είναι λέει σε θέση να τα εξηγούν όλ’ αυτά πολύ ξεκάθαρα. Μάλλον εγώ που δεν μπορώ να τα καταλάβω αυτά τα πράγματα φαίνεται ότι είμαι χοντροκέφαλος. Και μαζί με μένα κι ένα σωρό άλλοι.
Υπάρχει βεβαίως και το ζήτημα ότι αυτά τα ακαταλαβίστικα δεν τα αναγνωρίζουν και οι Εβραίοι, οι οποίοι δεν δέχονται την Καινή Διαθήκη και φυσικά ούτε τον Χριστό. Απ’ ό,τι δε φαίνεται ξεκάθαρα, ένας τουλάχιστον λόγος είναι αυτός που του απηύθυναν λέγοντάς του ότι «εμείς δεν εγεννηθήκαμε από πορνεία». Μ’ άλλα λόγια οι άνθρωποι αυτοί αμφισβητούσαν τις ικανότητες του κρίνου. Δικαίωμά τους στο κάτω κάτω της γραφής.
Τέλος πάντων είτε αρέσει σε κάποιου είτε δεν αρέσει ο θεός της ορθοδοξίας ο Πατήρ και ο θεός των Εβραίων ο Γιαχβέ είναι ένας και ο αυτός. Και στην τάξη των ορθόδοξων ακόμα πραγμάτων ο Γιαχβέ κατέχει, όπως και να το κάνουμε, την πρωτοκαθεδρία αφού αυτός είναι ο πατέρας του Χριστού, όπως ο ίδιος ο Χριστός τόσες και τόσες φορές το αναφέρει μέσα στα Ευαγγέλια. Εξ άλλου αναφέρεται σαφώς και κατηγορηματικώς και στο σύμβολο της ορθοδόξου πίστεως: «και εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν τον υιόν του θεού..».
Προσωπικώς διαπίστωσα ότι οι σημερινοί νέοι αγνοούν παντελώς την εβραϊκή καταγωγή του Χριστού, παρ’ όλα τα «εν Βηθλεέμ τη πόλη», τα «εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου κύριε» και όλες τις ατέλειωτες αναφορές των Ευαγγελίων σε αποκλειστικά Ιουδαϊκές ιστορίες.
Φαίνεται πως η ορθοδοξία βρήκε τρόπο να αποδυναμώσει την αίσθηση αυτή της Εβραϊκής της καταγωγής απέναντι στους πιστούς της, αντιλαμβανόμενη μάλλον την βαθιά και αξερίζωτη αγάπη των Ελλήνων προς τα πάτριά τους. Οψόμεθα μέχρι πότε.
Βασδέκης Ν. Σταύρος
Μαυροκορδάτου 31
62100 Σέρρες
τηλ. 23210-52462
62100 Σέρρες
τηλ. 23210-52462
Eπιτρέπεται η αναδημοσίευση του παρόντος
χωρίς τη άδεια του συγγραφέα
ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΟΛΑΤΡΕΣ ΠΑΡΑΜΥΘΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ
ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗΣ ΔΑΙΜΟΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΚΑΙ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ ΤΟΥΣ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΘΙΕΣ!
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΤΟΥΣ
ΓΙΑΧΒΕ-ΣΑΒΑΩΘ
ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ, ΜΙΧΑΗΛ, ΡΑΦΑΗΛ, ΓΑΒΡΙΗΛ, ΟΡΡΙΗΛ, ΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΜΕ ΑΛΛΗ ΜΟΡΦΗ
Τι εννοούμαι με το «Στώμεν Καλώς»;
Ακούμε στη Θεία Λειτουργία κάθε φορά την εκφώνηση του λειτουργού «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» και στη συνέχεια «άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ» ψάλλει ο χορός.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας εννέα είναι τα ουράνια τάγματα: Σεραφείμ - Χερουβίμ - Θρόνοι - Κυριότητες - Δυνάμεις - Εξουσίες - Αρχαί – Αρχάγγελοι - Άγγελοι.
Και κατά τον άγιο Γρηγόριο προ του ουρανού και της γης κτίστηκαν από το Θεό οι άγγελοι. Οι άγγελοι είναι διάκονοι του Θεού και υπηρέτες σε έργα και στη δοξολογία.
Τους αποστέλλει ο Θεός σε έργα ή να παραλάβουν ψυχές ή να υπηρετήσουν αγίους του ή να υποδείξουν εν ονόματι του Θεού το θέλημα του Θεού ή να φρουρήσουν κάθε άνθρωπο.
Επίσης δοξολογούν ακατάπαυστα το Θεό και την άπειρη δύναμή του.
Αλλά τι γιορτάζει η εκκλησία στη σύναξη των αγγέλων;
Ο Θεός δημιούργησε τους αγγέλους και τους έχει στην εξουσία του.
Ο ένας απ’ αυτούς ο εωσφόρος, ο πρωί ανατέλλων κατά τον Ησαΐα (14,12) και ο πρώτος των αγγέλων υπερηφανεύτηκε και είπε:
«Θα ανεβώ στον ουρανό, απάνω από τα αστέρια του ουρανού θα τοποθετήσω το θρόνο μου, θα καθίσω επάνω σε ψηλό βουνό… θα ανεβώ επάνω από τα σύννεφα και θα είμαι όμοιος με τον Ύψιστο».
Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την πρώτη ανταρσία εναντίον του Θεού του ο εωσφόρος. Αλλά αμέσως συντρίφθηκε στη γη, λέγει ο Προφήτης, και ο εωσφόρος και όλο του το τάγμα.
Και άλλοι κατέβηκαν στον άδη, άλλοι στο νερό και άλλοι στον αέρα.
Σ’ αυτή τη κρίσιμη ώρα του ουρανού κατά την οποία έπεφταν ένας-ένας οι άγγελοι από το σχισμένο ουρανό, εμφανίστηκε ο αρχάγγελος Μιχαήλ που ανδραγάθησε κατά των δαιμόνων γι αυτό και αρχιστράτηγος κατέστη. Σύμφωνα με την αποκάλυψη (Αποκ. 12, 7-9) «έγινε πόλεμος στον ουρανό. Ο Μιχαήλ και οι άγγελοι του αντιπαρατάχθηκαν για να πολεμήσουν εναντίον του δράκοντος (του εωσφόρου) και των αγγέλων του.
Αλλά δεν τα κατάφερε ο δράκοντας, «ουκ ίσχυσε, ούτε βρέθηκε τόπος να παραμείνει πλέον στον ουρανό. Και ρίχτηκε ο δράκοντας, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο διάβολος και σατανάς, αυτός που πλανεύει όλη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη και μαζί μ’ αυτόν και οι άγγελοι του».
Μ’ αυτά τα λόγια περιγράφει η αποκάλυψη την ήττα και την πτώση του δράκοντος και διαβόλου και τη νίκη του αρχιστρατήγου Μιχαήλ.
Η αρχαία παράδοση μνημονεύει ότι εκείνη την τραγική ώρα της πτώσεως ο αρχιστράτηγος Μιχαήλ στάθηκε στη μέση των αγγελίκων ταγμάτων και είπε:
«στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού».
Και αμέσως στάθηκαν στη θέση τους οι άγγελοι και άρχισαν να ψάλλουν:
«άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου».
Ομολόγησαν την εξουσία και τη δύναμη του Θεού Πατρός και σταθεροποιήθηκαν στη διακονία Του πλησίον Του.
Αυτό το θρίαμβο των αγαθών πνευμάτων με πρωτοστάτη τον αρχάγγελο Μιχαήλ πανηγυρίζομε στις 8 Νοεμβρίου.
Από τότε ο δράκων, ο όφις, ο διάβολος πλανεύει την οικουμένη. «Οι αποστάτριες δυνάμεις του, λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, είναι δημιουργοί της κακίας με την αποφυγή του
καλού και πρόξενοι της δυστυχίας μας».
Από την αλήθεια αυτή περί των αγγέλων και των δαιμόνων, έτσι όπως προκύπτει από τη διδασκαλία της εκκλησίας μας δύο τινά διδασκόμαστε.
Ότι οι αγαθοί άγγελοι, όπως στάθηκαν τότε πιστοί διάκονοι του δημιουργού τους, έτσι πιστά υπηρετούν και τους ανθρώπους μέσα στην κοπιαστική επίγειο ζωή τους.
Και το άλλο που μνημονεύουν οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος να έχομε υπόψη μας: «εάν, λέγει, ο Θεός δε λογάριασε ακόμα και τους αγγέλους, όταν αμάρτησαν, αλλά αλυσοδεμένους τους έριξε στο σκοτάδι και στο τάρταρο μέχρι να δικαστούν κατά την ημέρα της κρίσεως, πόση κρίση και καταδίκη δεν επιφυλάσσει σ' αυτούς που σύρονται από τη σάρκα και περιφρονούν την υπέρτατη εξουσία και το μεγαλείο του Θεού;».
Κάθε φορά, επομένως, που θα ακούμε στη Θεία Λειτουργία το «στώμεν καλώς» του αρχαγγέλου να αναλογιζόμαστε πόσο στεκόμαστε καλά και σταθερά κοντά στο Θεό και ποιά τιμωρία χωρίς έλεος μας αναμένει, αν με τους εγωισμούς αρπάζομε την εξουσία από το Θεό, αν με τους σαρκικούς λογισμούς διακόπτομε την κοινωνία με το Θεό και αν με τις άδικες πράξεις παραδίνομε τους εαυτούς μας στη δικαιοσύνη του Θεού.
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ ΔΑΙΜΟΝΟΚΑΤΑΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.
Μιχάλης Καλόπουλος
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ΤΑΥΤΙΖΕΙ τον Ιησού Χριστό με τον Γιαχβέ Σαβαώθ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία επικαλείται την ΤΑΥΤΙΣΗ του Ιησού Χριστού με τον Γιαχβέ Σαβαώθ... ο Ιησούς Χριστός είναι ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ (ως Θεός) με τον Γιαχβέ Σαβαώθ.
Μιχάλης Καλόπουλος
{backbutton}
O Θεός τών Χριστιανών-Ο Ιησούς Χριστός είναι ο «Γιαχβέ Σαβαώθ»! Χριστιανο-Γιαχβισμός λοιπόν και οχι Eλληνο-χριστιανισμός
O
Ιησούς Γιαχβέhttp://www.omilies.oodegr.com/omilies/neo.htm
64. (Ι=Γ)1. Ιησούς Γιαχβέ Επί τη βάση εκφράσεων Διάρκεια: 0:34,09:. Μέγεθος: 3,91 ΜΒ. (9 Σεπτεμβρίου 2006).
ΓΙΑΧΒΕ
ο Θεός τών Χριστιανών
ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑ http://www.oodegr.com/oode/biblia/gxbx/perieh.htm
................................................................................
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο «Γιαχβέ Σαβαώθ» (Κύριος των δυνάμεων)
«Είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς: Έτι μικρόν χρόνον το φώς μεθ' υμών εστι. περιπατείτε έως το φώς έχετε, ίνα μη σκοτία υμάς καταλάβη. και ο περιπατών εν τή σκοτία ουκ οίδεν που υπάγει. έως το φώς έχετε, πιστεύετε εις το φώς ίνα υιοί φωτός γένησθε. Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς, και απελθών εκρύβη απ' αυτών. Τοσαύτα δε αυτού σημεία πεποιηκότος έμπροσθεν αυτών ουκ επίστευον εις αυτόν, ίνα ο λόγος Ησαίου τού προφήτου πληρωθή ον είπε: Κύριε, τις επίστευσε τή ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη; διά τούτο ουκ ηδύναντο πιστεύειν, ότι πάλιν είπεν Ησαίας: Τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μη ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και νοήσωσι τή καρδία και επιστραφώσι, και ιάσομαι αυτούς. ταύτα είπεν Ησαίας ότε είδεν την δόξαν αυτού και ελάλησε περί αυτού. όμως μέντοι και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, αλλά διά τους Φαρισαίους ουχ ωμολόγουν, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται. ηγάπησαν γάρ την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν τού Θεού» (Ιωάνν. 12/ιβ΄ 35–43).
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει για τον Ιησού Χριστό : «ταύτα είπεν Ησαίας ότε είδεν την δόξαν αυτού και ελάλησε περί αυτού» – Ιωάνν. 12/ιβ΄ 41. Η λέξη «ΑΥΤΟΥ», που αναφέρεται δύο φορές στο εδάφιο Ιωάνν. 12/ιβ΄ 41, αναφέρεται πέραν πάσης αμφιβολίας στον Ιησού Χριστό όπως προκύπτει από την συνάφεια του κειμένου. Διότι σύμφωνα με το αμέσως επόμενο εδάφιο «όμως μέντοι και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, αλλά διά τους Φαρισαίους ουχ ωμολόγουν, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται» - Ιωάνν. 12/ιβ΄ 42 . Οι άπιστοι Ιουδαίοι είχαν αποφασίσει να αποκόπτουν από την Συναγωγή – να καθιστούν δηλαδή αποσυνάγωγους , όσους Ιουδαίους πίστευαν στον Ιησού Χριστό. Βλέπε Ιωάνν. 9/θ΄ 22 – «ήδη γάρ συνετέθειντο οι Ιουδαίοι ίνα, εάν τις αυτόν ομολογήση Χριστόν, αποσυνάγωγος γένηται». Σύμφωνα λοιπόν με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο Προφήτης Ησαϊας είδε την Δόξα του Ιησού Χριστού.
Σύμφωνα όμως με το βιβλίο του Ησαϊα στην Παλαιά Διαθήκη, ο Προφήτης (όπως τον αποκαλεί και ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Ιωάννης - Ιωάνν. 12/ιβ΄ 38) Ησαϊας είδε την Δόξα του Γιαχβέ Σαβαώθ. «Καί εγένετο τού ενιαυτού, ού απέθανεν Οζίας ο βασιλεύς, είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και πλήρης ο οίκος της δόξης αυτού. και Σεραφίμ ειστήκεισαν κύκλω αυτού, έξ πτέρυγες τώ ενί και έξ πτέρυγες τώ ενί, και ταίς μέν δυσί κατεκάλυπτον το πρόσωπον, ταίς δε δυσί κατεκάλυπτον τους πόδας και ταίς δυσίν επέταντο. και εκέκραγεν έτερος προς τον έτερον και έλεγον: άγιος, άγιος, άγιος Κύριος (Εβραϊκό κείμενο:Γιαχβέ ) σαβαώθ, πλήρης πάσα η γη της δόξης αυτού. και επήρθη το υπέρθυρον από της φωνής, ής εκέκραγον, και ο οίκος επλήσθη καπνού. και είπον: ώ τάλας εγώ, ότι κατανένυγμαι, ότι άνθρωπος ών και ακάθαρτα χείλη έχων, εν μέσω λαού ακάθαρτα χείλη έχοντος εγώ οικώ και τον βασιλέα Κύριον(Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) σαβαώθ είδον τοίς οφθαλμοίς μου. και απεστάλη προς με έν των Σεραφίμ, και εν τή χειρί είχεν άνθρακα, ον τή λαβίδι έλαβεν από τού θυσιαστηρίου, και ήψατο τού στόματός μου και είπεν: ιδού ήψατο τούτο των χειλέων σου και αφελεί τας ανομίας σου και τας αμαρτίας σου περικαθαριεί. και ήκουσα της φωνής Κυρίου λέγοντος: τίνα αποστείλω, και τις πορεύσεται προς τον λαόν τούτον; και είπα: ιδού εγώ ειμι. απόστειλόν με. και είπε: πορεύθητι και ειπόν τώ λαώ τούτω: ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσίν αυτών βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι, και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Ησ. 6/στ΄ 1-10).
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ΤΑΥΤΙΖΕΙ τον Ιησού Χριστό με τον Γιαχβέ Σαβαώθ. Η ταύτιση αυτή που κάνει ο θεόπνευστος συγγραφέας του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, αποτελεί σύνηθες επιχείρημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά της Αντιχριστιανικής διδασκαλίας των αυτοαποκαλουμένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά». Οι πλανημένοι αυτοί άνθρωποι, αρνούνται ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ με τον Γιαχβέ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία επικαλείται την ΤΑΥΤΙΣΗ του Ιησού Χριστού με τον Γιαχβέ Σαβαώθ, που κάνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, για να αποδείξει στους αντιτριαδιστές αυτούς, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ (ως Θεός) με τον Γιαχβέ Σαβαώθ.
Τα λόγια του Γιαχβέ Σαβαώθ που αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη στο χωρίο Ησ. 6/στ΄ 9–10: «ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσίν αυτών βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι, και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς», περιέχονται επίσης στην Καινή Διαθήκη στα χωρία Ματθ. 13/ιγ΄ 13-15 και Πράξ. 28/κη΄ 26-27.
Ας εξετάσουμε χωριστά τα χωρία αυτά. «διά τούτο εν παραβολαίς αυτοίς λαλώ, ότι βλέποντες ου βλέπουσι και ακούοντες ουκ ακούουσι ουδέ συνώσι, μήποτε επιστρέψωσι. και τότε πληρωθήσεται αυτοίς η προφητεία Ησαίου η λέγουσα: ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Ματθ. 13/ιγ΄ 13-15). Ο Ιησούς Χριστός επαναλαμβάνει τα λόγια του Γιαχβέ όπως αυτά αναφέρονται στο βιβλίο του Προφήτη Ησαϊα. Ο Ιησούς Χριστός αναγνωρίζει ως Προφήτη τον Ησαϊα. Ο Ιησούς Χριστός ΔΕΧΕΤΑΙ τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης.
«Ταξάμενοι δε αυτώ ημέραν ήκον προς αυτόν εις την ξενίαν πλείονες, οίς εξετίθετο διαμαρτυρόμενος την βασιλείαν τού Θεού πείθων τε αυτούς τα περί τού Ιησού από τε τού νόμου Μωϋσέως και των προφητών από πρωί έως εσπέρας. και οι μεν επείθοντο τοίς λεγομένοις, οι δε ηπίστουν. ασύμφωνοι δε όντες προς αλλήλους απελύοντο, ειπόντος τού Παύλου ρήμα έν, ότι Καλώς το Πνεύμα το άγιον ελάλησε διά Ησαίου τού προφήτου προς τους πατέρας υμών λέγον: πορεύθητι προς τον λαόν τούτον και είπον: ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς. γνωστόν ούν έστω υμίν ότι τοίς έθνεσιν απεστάλη τούτο το σωτήριον τού Θεού, αυτοί και ακούσονται. και ταύτα αυτού ειπόντος απήλθον οι Ιουδαίοι πολλήν έχοντες εν εαυτοίς συζήτησιν» (Πράξ. 28/κη΄ 23–29).
Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος ΤΑΥΤΙΖΕΙ τον Γιαχβέ με το Άγιο Πνεύμα, αποδίδει τα λόγια του Γιαχβέ στο Άγιο Πνεύμα – «ειπόντος τού Παύλου ρήμα έν, ότι Καλώς το Πνεύμα το άγιον ελάλησε διά Ησαίου τού προφήτου προς τους πατέρας υμών λέγον: πορεύθητι προς τον λαόν τούτον και είπον: ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Πράξ. 28/κη΄ 25–27). Ο Απόστολος Παύλος ονομάζει Προφήτη τον Ησαϊα.
Στην Ρώμη ο Απόστολος Παύλος είχε διάλογο με τους Ιουδαίους σχετικά με την Χριστιανική Πίστη. Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί τα κείμενα του Μωϋσή και των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης προκειμένου να αποδείξει στους Ιουδαίους ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο προφητευόμενος Μεσσίας – «Ταξάμενοι δε αυτώ ημέραν ήκον προς αυτόν εις την ξενίαν πλείονες, οίς εξετίθετο διαμαρτυρόμενος την βασιλείαν τού Θεού πείθων τε αυτούς τα περί τού Ιησού από τε τού νόμου Μωϋσέως και των προφητών από πρωί έως εσπέρας »(Πράξ. 28/κη΄ 23).
Ας επανέλθουμε όμως στο δωδέκατο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου : «Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς, και απελθών εκρύβη απ' αυτών. Τοσαύτα δε αυτού σημεία πεποιηκότος έμπροσθεν αυτών ουκ επίστευον εις αυτόν, ίνα ο λόγος Ησαίου τού προφήτου πληρωθή ον είπε: Κύριε, τις επίστευσε τή ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη;» (Ιωάνν. 12/ιβ΄ 36–38). Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο εδάφιο 38 του δωδέκατου κεφαλαίου του Ευαγγελίου του, παραθέτει ένα απόσπασμα από το 53ο κεφάλαιο του Ησαϊα – «Κύριε, τις επίστευσε τή ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη;» (Ησ. 53/νγ΄ 1 [κείμενο Εβδομήκοντα]). Αν εξετάσουμε το Εβραϊκό κείμενο του Ησ. 53/νγ΄ 1θα δούμε ότι αναφέρει το όνομα Γιαχβέ:
«τις επίστευσε τή ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου (= Γιαχβέ) τίνι απεκαλύφθη;» (Ησ. 53/νγ΄ 1 [Εβραϊκό κείμενο]).
Πριν κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο της μελέτης μας πρέπει να τονίσουμε το εξής: Το όνομα ΣΑΒΑΩΘ περιέχεται δύο φορές στην Καινή Διαθήκη στα εδάφια Ρωμ. 9/θ΄ 29 και Ιακ. 5/ε΄ 4.
«και καθώς προείρηκεν Ησαίας, ει μη Κύριος Σαβαώθ εγκατέλειπεν ημίν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημεν» (Ρωμ. 9/θ΄ 29).
Ο Απ. Παύλος στην Προς Ρωμαίους Επιστολή του, χρησιμοποιεί το όνομα ΣΑΒΑΩΘ για τον Θεό.
Σημείωση :
Ο Απ. Παύλος στο εδάφιο Ρωμ. 9/θ΄ 29 της Προς Ρωμαίους Επιστολής του, παραθέτει απόσπασμα από το πρώτο κεφάλαιο του Ησαϊα - «ει μη Κύριος (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) σαβαώθ εγκατέλιπεν ημίν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημεν» (Ησ. 1/α΄ 9). Βλέπουμε δηλαδή ότι ο Απ. Παύλος παραθέτει ένα απόσπασμα το οποίο – σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης – περιέχει το όνομα Γιαχβέ. Ο Απ. Παύλος χρησιμοποιεί το Ελληνικό κείμενο των Εβδομήκοντα, (για την ακρίβεια 72 ήταν οι Εβραίοι μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης αλλά έχει επικρατήσει η ονομασία: «Μετάφραση των Εβδομήκοντα»). Το κείμενο των Εβδομήκοντα, που αποτελεί μετάφραση του Αρχαίου Εβραϊκού Κειμένου στην Ελληνική γλώσσα, αποδίδει την φράση ΓΙΑΧΒΕ ΣΑΒΑΩΘ του εδαφίου Ησ. 1/α΄ 9, του Αρχαίου Εβραϊκού Κειμένου, με την φράση ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΒΑΩΘ. Δηλαδή η λέξη ΣΑΒΑΩΘ αφήνεται αμετάφραστη, (απλώς γράφεται με Ελληνικά γράμματα), ενώ η λέξη ΓΙΑΧΒΕ μεταφράζεται με την λέξη ΚΥΡΙΟΣ .
«Ιδού ο μισθός των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος αφ' υμών κράζει, και αι βοαί των θερισάντων εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ εισεληλύθασιν» (Ιακ. 5/ε΄ 4).
Και ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, στην Καθολική του Επιστολή, χρησιμοποιεί το όνομα ΣΑΒΑΩΘ για τον Θεό.
................................................................................
Αλληλούια
«Μετά ταύτα ήκουσα ως φωνήν μεγάλην όχλου πολλού εν τώ ουρανώ λεγόντων: Αλληλούϊα! η σωτηρία και η δόξα και η δύναμις τού Θεού ημών, ότι αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις αυτού. ότι έκρινε την πόρνην την μεγάλην, ήτις διέφθειρε την γην εν τη πορνεία αυτής, και εξεδίκησε το αίμα των δούλων αυτού εκ χειρός αυτής. και δεύτερον είρηκαν: Αλληλούϊα! και ο καπνός αυτής αναβαίνει εις τους αιώνας των αιώνων. και έπεσαν οι είκοσι και τέσσαρες πρεσβύτεροι και τα τέσσαρα ζώα και προσεκύνησαν τώ Θεώ τώ καθημένω επί τώ θρόνω λέγοντες: Αμήν, Αλληλούϊα. και φωνή από τού θρόνου εξήλθε λέγουσα: Αινείτε τον Θεόν ημών πάντες οι δούλοι αυτού και οι φοβούμενοι αυτόν, οι μικροί και οι μεγάλοι. Καί ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού και ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντών ισχυρών, λεγόντων: Αλληλούϊα, ότι εβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ» (Αποκ. 19/ιθ΄ 1–6).
Στο χωρίο Αποκ. 19/ιθ΄ 1–6 της ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ περιέχεται ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΟΡΕΣ η Εβραϊκή φράση Αλληλούϊα . Τί σημαίνει όμως Αλληλούϊα;
Αλληλούϊα σημαίνει αινείτε τον Γιάχ (ΧΑΛΛΕΛΟΥΓΙΑΧ). Το Γιάχ αποτελεί σύντμηση του ονόματος Γιαχβέ. Η Καινή Διαθήκη λοιπόν μας καλεί να αινέσουμε τον Γιαχβέ. Αν ο Γιαχβέ δεν ήταν ο Αληθινός Θεός ημών των Χριστιανών, θα μας έλεγε η Καινή Διαθήκη να Τον αινέσουμε ; Όχι βέβαια. Όμως ο Γιαχβέ είναι ο Αληθινός Θεός, γιαυτό και ορθώς η Καινή Διαθήκη μας καλεί να Τον αινέσουμε . Το χωρίο Αποκ. 19/ιθ΄ 1–6 , αποτελεί σωστό κόλαφο για τους αρνητές του Γιαχβέ και της Παλαιάς Διαθήκης.
...............................................................................
...............................................................................
Το όνομα Ιησούς
ΙΗΣΟΥΣ είναι το όνομα του Χριστού. Το όνομα ΙΗΣΟΥΣ σημαίνει στα Εβραϊκά Ο ΓΙΑΧΒΕ ΣΩΖΕΙ. Το όνομα ΙΗΣΟΥΣ είναι ένα συνηθισμένο Εβραϊκό όνομα. Όμως ο Χριστός δεν έλαβε τυχαία το όνομα ΙΗΣΟΥΣ. Ας δούμε τι λέγει η Καινή Διαθήκη:
«και είπεν ο άγγελος αυτή: Μή φοβού, Μαριάμ. εύρες γάρ χάριν παρά τω Θεώ. και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν» (Λουκ. 1/α΄ 3 –31). Ο Άγγελος Γαβριήλ λέγει στην Θεοτόκο ότι ο Χριστός θα λάβει το όνομα ΙΗΣΟΥΣ ( = ο Γιαχβέ σώζει ).
«ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ' όναρ εφάνη αυτώ λέγων: Ιωσήφ υιός Δαυίδ, μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκά σου, το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ πνεύματός εστιν αγίου. τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν, αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. 1/α΄ 20–21). Ο Άγγελος Κυρίου λέγει στον Ιωσήφ ότι ο Χριστός θα λάβει το όνομα ΙΗΣΟΥΣ, αλλά αναφέρει και τον λόγο για τον οποίο ο Χριστός θα λάβει αυτό το όνομα. Ο Άγγελος Κυρίου λέγει ότι ο Χριστός θα λάβει το όνομα ΙΗΣΟΥΣ ( = ο Γιαχβέ σώζει) ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ - «αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ. 1/α΄ 21). Δηλαδή η αιτιολόγηση της απόδοσης του ονόματος ΙΗΣΟΥΣ στον Χριστό αποδεικνύει ότι ο Χριστός είναι ο Γιαχβέ με σάρκα που ΣΩΖΕΙ τους αμαρτωλούς . Ο Χριστός λοιπόν έλαβε το όνομα ΙΗΣΟΥΣ με θεία εντολή και όχι τυχαίως. Αντιθέτως, οι άλλοι Εβραίοι που είχαν το όνομα ΙΗΣΟΥΣ, δεν το είχαν λάβει με θεία εντολή, ούτε με την αιτιολόγηση ότι αυτοί θα σώσουν τους αμαρτωλούς .
...............................................................................
Εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης που περιέχονται στην Καινή Διαθήκη
http://www.oodegr.com/oode/biblia/gxbx/kef6.htm
Στην Καινή Διαθήκη περιέχεται μεγάλος αριθμός εδαφίων της Παλαιάς Διαθήκης. Ήδη έχουμε μελετήσει ορισμένα τέτοια εδάφια. Σε αυτό το κεφάλαιο θα εξετάσουμε και άλλα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης που περιέχονται στην Καινή Διαθήκη.
- «Σταθείς δε Πέτρος συν τοις ένδεκα επήρε την φωνήν αυτού και απεφθέγξατο αυτοίς: Άνδρες Ιουδαίοι και οι κατοικούντες Ιερουσαλήμ άπαντες, τούτο υμίν γνωστόν έστω και ενωτίσασθε τα ρήματά μου. ου γάρ, ως υμείς υπολαμβάνετε, ούτοι μεθύουσιν, έστι γάρ ώρα τρίτη της ημέρας. Αλλά τούτό εστι το ειρημένον δια τού προφήτου Ιωήλ: και έσται εν ταίς εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, εκχεώ από τού Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών, και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται, και οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται. και γε επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταίς ημέραις εκείναις εκχεώ από τού Πνεύματός μου, και προφητεύσουσι. και δώσω τέρατα εν τώ ουρανώ άνω και σημεία επί της γής κάτω, αίμα και πύρ και ατμίδα καπνού. ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ή ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή. και έσται πάς ός αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται» (Πράξ. 2/β΄ 14–21).
- «Καί έσται μετά ταύτα και εκχεώ από τού πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών, και οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται, και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται. και επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταίς ημέραις εκείναις εκχεώ από τού πνεύματός μου. και δώσω τέρατα εν ουρανώ και επί της γής, αίμα και πύρ και ατμίδα καπνού. ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ελθείν την ημέραν Κυρίου (Εβραϊκό κείμενο : Γιαχβέ) την μεγάλην και επιφανή. και έσται, πας, ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ), σωθήσεται» (Ιωήλ 3/γ΄ 1–5).
- «Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους. Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα από τού Θεού αποδεδειγμένον εις υμάς δυνάμεσι και τέρασι και σημείοις οίς εποίησε δι' αυτού ο Θεός εν μέσω υμών, καθώς και αυτοί οίδατε, τούτον τη ωρισμένη βουλή και προγνώσει τού Θεού έκδοτον λαβόντες, δια χειρός ανόμων προσπήξαντες ανείλατε. ον ο Θεός ανέστησε λύσας τας ωδίνας τού θανάτου, καθότι ουκ ην δυνατόν κρατείσθαι αυτόν υπ' αυτού. Δαυίδ γάρ λέγει εις αυτόν? προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διά παντός, ότι εκ δεξιών μου εστιν ίνα μη σαλευθώ. διά τούτο ηυφράνθη η καρδία μου και ηγαλλιάσατο η γλώσσά μου, έτι δε και η σάρξ μου κατασκηνώσει επ' ελπίδι, ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδου ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν. εγνώρισάς μοι οδούς ζωής, πληρώσεις με ευφροσύνης μετά τού προσώπου σου. Άνδρες αδελφοί, εξόν ειπείν μετά παρρησίας προς υμάς περί τού πατριάρχου Δαυίδ ότι και ετελεύτησε και ετάφη και το μνήμα αυτού έστιν εν ημίν άχρι της ημέρας ταύτης. προφήτης ουν υπάρχων, και ειδώς ότι όρκω ώμοσεν αυτώ ο Θεός εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί τού θρόνου αυτού, προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως τού Χριστού ότι ου κατελείφθη η ψυχή αυτού εις άδου ούτε η σάρξ αυτού είδε διαφθορά» (Πράξ. 2/β΄ 22–31).
- «προωρώμην τον Κύριον (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) ενώπιόν μου διαπαντός, ότι εκ δεξιών μου εστιν, ίνα μη σαλευθώ. διά τούτο ηυφράνθη η καρδία μου, και ηγαλλιάσατο η γλώσσά μου, έτι δε και η σάρξ μου κατασκηνώσει επ ελπίδι, ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδην, ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν. εγνώρισάς μοι οδούς ζωής. πληρώσεις με ευφροσύνης μετά τού προσώπου σου» (Ψαλμός 15/ιε΄ 8–11).
- «Απολυθέντες δε ήλθον προς τους ιδίους και απήγγειλαν όσα προς αυτούς οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι είπον. οι δε ακούσαντες ομοθυμαδόν ήραν φωνήν προς τον Θεόν και είπον: Δέσποτα, σύ ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς, ο διά στόματος Δαυίδ παιδός σου ειπών: ίνα τι εφρύαξαν έθνη και λαοί εμελέτησαν κενά; παρέστησαν οι βασιλείς της γής και οι άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό κατά τού Κυρίου και κατά τού Χριστού αυτού. συνήχθησαν γαρ επ' αληθείας επί τον άγιον παίδά σου Ιησούν, ον έχρισας, Ηρώδης τε και Πόντιος Πιλάτος συν έθνεσι και λαοίς Ισραήλ, ποιήσαι όσα η χείρ σου και η βουλή σου προώρισε γενέσθαι» (Πράξ. 4/δ΄ 23–28).
- «ίνα τι εφρύαξαν έθνη, και λαοί εμελέτησαν κενά; παρέστησαν οι βασιλείς της γής, και οι άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό κατά τού Κυρίου (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) και κατά τού χριστού (Εβραϊκό κείμενο: Μεσσίαχ) αυτού» (Ψαλμός 2/β΄ 1–2).
- «ου γαρ Δαυίδ ανέβη εις τους ουρανούς, λέγει δε αυτός: είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» (Πράξ. 2/β΄ 34–35).
- «Είπεν ο Κύριος (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) τώ Κυρίω μου: κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» (Ψαλμός 109/ρθ΄1).
- «λέγει αυτοίς ο Ιησούς: Ουδέποτε ανέγνωτε εν ταις γραφαίς, λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας. παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών;»(Ματθ. 21/κα΄ 42).
- «λίθον, ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας? παρά Κυρίου (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών» (Ψαλμός 117/ριζ΄ 22-23).
- «Διό, καθώς λέγει το Πνεύμα το άγιον: σήμερον εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών ως εν τω παραπικρασμώ, κατά την ημέραν τού πειρασμού εν τή ερήμω, ου επείρασάν με οι πατέρες υμών, εδοκίμασάν με, και είδον τα έργα μου τεσσαράκοντα έτη. διό προσώχθισα τη γενεά εκείνη και είπον: αεί πλανώνται τη καρδία, αυτοί δε ουκ έγνωσαν τας οδούς μου. ως ώμοσα εν τή οργή μου, ει εισελεύσονται εις την κατάπαυσίν μου» (Εβρ. 3/γ΄ 7–11).
- «σήμερον, εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών, ως εν τώ παραπικρασμώ κατά την ημέραν τού πειρασμού εν τή ερήμω, ού επείρασάν με οι πατέρες υμών, εδοκίμασάν με και είδον τα έργα μου. τεσσαράκοντα έτη προσώχθισα τή γενεά εκείνη και είπα: αεί πλανώνται τή καρδία, αυτοί δε ουκ έγνωσαν τας οδούς μου, ως ώμοσα εν τή οργή μου: ει εισελεύσονται εις την κατάπαυσίν μου» (Ψαλμός 94: 8–11).
Σημείωση: Στο χωρίο Εβρ. 3/γ΄ 7–11 αναφέρεται ότι οι Εβραίοι στην έρημο επείρασαν το Άγιο Πνεύμακαι είδαν τα έργα Του τεσσαράκοντα έτη. Στην Παλαιά Διαθήκη όμως, αναφέρεται ότι οι Εβραίοι στην έρημο επείρασαν τον Γιαχβέ και τιμωρήθηκαν από Αυτόν τεσσαράκοντα έτη. Άρα λοιπόν στο εδάφιο αυτό της Καινής Διαθήκης το Άγιο Πνεύμα ταυτίζεται με Τον Γιαχβέ. Ομοίως στην Α Προς Κορινθίους Επιστολή αναφέρεται: «μηδέ ειδωλολάτραι γίνεσθε, καθώς τινες αυτών, ως γέγραπται: εκάθισεν ο λαός φαγείν και πείν, και ανέστησαν παίζειν. μηδέ πορνεύωμεν, καθώς τινες αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μια ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες. μηδέ εκπειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς και τινες αυτών επείρασαν και υπό των όφεων απώλοντο. Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινες αυτών εγόγγυσαν και απώλοντο υπό τού ολοθρευτού. Ταύτα δε πάντα τύποι συνέβαινον εκείνοις, εγράφη δε προς νουθεσίαν ημών, εις ούς τα τέλη των αιώνων κατήντησεν» (Α Κορ. 10/ι΄ 7-11 ). Σε αυτό το χωρίο αναφέρεται ότι οι Εβραίοι στην έρημοεπείρασαν Τον Χριστό και απώλοντο υπό των όφεων. Στην Παλαιά Διαθήκη όμως αναφέρεται ότι οι Εβραίοι επείρασαν τον Γιαχβέ ο Οποίος έστειλε δηλητηριώδη φίδια να δαγκώνουν τους απειθείς Εβραίους.Εδώ δηλαδή έχουμε ταύτιση του Χριστού με τον Γιαχβέ. Οι Εβραίοι στην έρημο επείρασαν και τον ΠΑΤΕΡΑ και τον ΥΙΟ και το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ. Επείρασαν την ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ δηλαδή τον ΓΙΑΧΒΕ.
- «Ούπω μέχρις αίματος αντικατέστητε προς την αμαρτίαν ανταγωνιζόμενοι, και εκλέλησθε της παρακλήσεως, ήτις υμίν ως υιοίς διαλέγεται: υιέ μου, μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδέ εκλύου υπ' αυτού ελεγχόμενος. ον γάρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται. ει παιδείαν υπομένετε, ως υιοίς υμίν προσφέρεται ο Θεός. τις γάρ εστιν υιός ον ου παιδεύει πατήρ;» (Εβρ. 12/ιβ΄ 4–7).
- «Υιέ, μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ), μηδέ εκλύου υπ αυτού ελεγχόμενος. ον γάρ αγαπά Κύριος (Εβραϊκό κείμενο: Γιαχβέ) παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται» (Παροιμ. 3/γ΄ 11–12).
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε και άλλα χωρία από την Αγία Γραφή, όμως πιστεύουμε ότι αυτά είναι αρκετά για κάθε καλοπροαίρετο αναγνώστη.Μιχάλης Καλόπουλος
{backbutton}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου